Bot is een dynamisch geheel, waar een continu proces aan de gang is van botopbouw en afbraak. Op deze manier blijft de botmassa constant. De afbraak van botweefsel is dus een normaal proces in de herstructurering van botweefsel. Wanneer dit evenwicht verstoord is en de afbraak sterker is (verhoogde osteoclastactiviteit) dan de aanmaak spreken we van botontkalking (osteoporose). De osteoclasten (kauwers) zijn cellen die zorgen voor de botafbraak terwijl de osteoblasten (bouwers) zorgen voor de aanmaak.
Bisfosfonaten zijn geneesmiddelen voor de preventie en behandeling van bijv. osteoporose. Tildren behoort tot de groep van niet-stikstofbevattende bisfosfonaten. De werking van bisfosfonaten is gebaseerd op de remming van osteoclasten (kauwers). Op deze manier ontstaat er een nieuw evenwicht in het botmetabolisme en is er uiteindelijk sprake van meer botopbouw. Bisfosfonaten hechten aan het botweefsel en worden opgenomen door de osteoclasten.
De bisfosfonaten werden in de zeventiger jaren ontwikkeld. Het onderzoek naar hun werking in het botmetabolisme begon in de jaren 60. Het niet-medisch gebruik bestond uit het ontharden van water. Het duurde nog tot de jaren 90 tot hun werkingsmechanisme werd ontrafeld.
Tildren staat als medicijn geregistreerd voor de behandeling van actieve botprocessen in paarden. Doordat het de afbraak van bot remt draagt het bij aan het herstel bij botactieve processen waarbij er veel botafbraak plaats vindt.
Tildren wordt veel gebruikt bij spat en kissing spines. Beide aandoeningen gaan vaak gepaard met osteolyse, afbraak van bot. Naast het remmen van botafbraak heeft Tildren ook een pijnstillende werking bij botpijn wat ook bijdraagt aan de behandeling van deze aandoeningen. Verder gebruiken we Tildren ook regelmatig bij hoefkatrol en artrose in de rug, hals of het SI gewricht.
Het medicijn wordt meestal via een langzaam lopend infuus toegediend, dit duurt ongeveer 20-30 minuten. Het maximale effect wordt meestal na 2 tot 3 maanden bereikt en kan 6 maanden tot een jaar aanhouden. Van het opgenomen bisfosfonaat wordt ongeveer 50% onveranderd uitgescheiden door de nieren. De andere 50% heeft een hoge affiniteit voor botweefsel en hecht dus snel aan het botoppervlak.
De bisfosfonaten worden onderverdeeld op grond van hun chemische structuur in stikstofbevattende en niet-stikstofbevattende bisfosfonaten. Beide groepen remmen osteoclastactiviteit op een verschillende manier. De structuur van bisfosfonaten is dus bepalend voor de biologische activiteit en dus de mate van het anti-afbraakeffect.